Luc De Portemont, kleinzoon van de toenmalige molenaar René De Portemont, schonk aan de stad Zottegem een aantal foto’s en een prentbriefkaart van de molen die op de Molenberg, vrij dicht bij het centrum van Erwetegem stond.
Het was een achtkantige stenen graanwindmolen. Hij werd in 1728 opgetrokken of verbouwd, getuige het jaartal in baksteen op de molen aangebracht.
In het begin van de 19de eeuw had hij, naast een koppel stenen voor het malen van graan, ook een koppel stenen om schors te malen en werd hij dus ook als schorsmolen gebruikt. Omstreeks 1850 wordt hij vermeld als ‘stampkotmolen’, een molen die werd gebruikt om olie te stampen of te persen uit lijnzaad en koolzaad.
In 1871 werd de molen eigendom van de familie De Portemont, met eerst Charles-Louis en later zijn zoon René.
De molen stond op het hoogste punt van Erwetegem.
Toen op 9 november 1914 Duitse Ulanen het dorp binnenreden, kropen ze meteen in de molen en stelden ze vast dat men van hieruit de torens van Gent kon zien. Er vast van overtuigd dat de molen als observatiepost werd gebruikt, dynamiteerden ze de molenkap. De molen brandde drie dagen en nachten en werd nooit meer hersteld.
Volgens de pastoor, hadden de Duisters ook het plan opgevat om bij het begin van de oorlog de kerktoren op te blazen, maar uiteindelijk zagen ze ervan af. Op 9 november 1918 werd door de terugtrekkende troepen opnieuw geprobeerd om de kerktoren op te blazen maar ook nu werd het plan gelukkig niet uitgevoerd.
De molenstomp werd kort na de oorlog afgebroken.