Alle Zottegemse deelgemeenten – op Elene na – richten na de Groote Oorlog een of meer monumenten voor de slachtoffers op. In Erwetegem vinden we er drie terug.
In de hoek rechts naast het portaal van de kerk werd een monumentaal gedenkteken voor de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog opgetrokken. Het bevat vijf elementen. Centraal een sokkel waarop een H. Hart van Jezus prijkt, met onderaan de vermeldingen "O Here, schenk ons uw Vrede” en "Hulde der Gemeente Erwetegem aan de slachtoffers van den oorlog 1914-1918”. Hier vinden we ook de signatuur van de ontwerper : "J. Van Oudenhove, Sottegem”. Links werden de namen van de gesneuvelden gebeiteld; rechts die van de opgeëisten en van de burgerlijke slachtoffers. Het geheel werd afgewerkt met twee basreliëfs : links een soldaat; rechts een burger met ketenen in de beide handen.
Het gedenkteken aan de kerk De bronzen plaat van Spoorenberg
(foto’s: Anne Van Turtelboom)
Links in het portaal van de kerk hangt een schitterende bronzen plaat van de hand van J.C. Spoorenberg. Ze draagt als opschrift "Zalige gedachtenis aan de Helden van Erwetegem gestorven voor het Vaderland” en bevat de namen van alle gesneuvelden en opgeëisten. De figuratie bestaat uit een stervende soldaat, een brandende stad Ieper en een Christus. Daaronder lezen we : 1914 - PIE JESU DOMINE DONA EIS REQUIEM - 1918” en helemaal onderaan staat de schenker/opdrachtgever : "Gifte van het plaatselijk hulp- en voedingskomiteit der Gemeente Erwetegem”.
Deze plaquette werd tientallen jaren bewaard door de voorzitter van het genoemde comité, Albert Cromphout, tevens burgemeester van Erwetegem van 1921 tot 1927. Via diens zoon kwam ze in de jaren tachtig in het bezit van hoofdonderwijzer, gemeenteraadslid en voorzitter van de kerkfabriek, Hector Van Audenhaege, die ze hier in 1987 liet aanbrengen.
De kapel OLV van Vrede (foto: Anne Van Turtelboom)
Aan De Vlamme richtte August Hutse eind 1918 een bescheiden kapel op. Ze draagt als opschrift: "A. Hutse 1918 - O.L.V. van Vrede bid voor ons - H. Antonius bescherm ons”. Tijdens de oorlog had vader Hutse beloofd een groot bedehuis te bouwen als zijn drie zonen behouden van het front zouden terugkeren. Eén onder hen, Hector, werd echter al in 1915 als vermist opgegeven en dus hield August Hutse het bij een kleinere kapel.